Pan Mgła.

"Jesteś kompletnie niedojrzały, możesz wyjść z siebie i stanąć obok, ale jedyne co potrafisz to się rozpłynąć."

Hinge

Robert Alexander Heyday.

Zdecydowanie mutant.

Dwadzieścia dwa lata na karku nie oznaczają, że należy mieć swoje miejsce na ziemi, ale małe mieszkanie w Nowym Jorku to całkiem przyzwoita alternatywa. Zwłaszcza jak od dwóch lat już nie ucieka się z Instytutu Xaviera na nocne eskapady, a jedynie od czasu do czasu odwiedza stare progi. 

Nigdy nie zapomni tego co tam dla niego zrobili. Gdyby nie oni pewnie nigdy nie potrafiłby opanować swoich zdolności, które za młodu były dość kłopotliwe. Zwłaszcza w okresie dojrzewania i całego tego śmiesznego buntu. Niedorzeczność. Zdecydowanie zawsze lepiej było się ulotnić.

Skoro jesteśmy już przy ulatnianiu się, to może w końcu podejmiemy ten temat. To jego zdolność. Mutacja właściwie. Pan Mgła, zwykł o sobie mówić, choć nadano mu przydomek Hinge. Przecież mógł się bez problemu wszędzie dostać. Potrzebował tylko jakiejś małej, drobnej szczeliny i mógł się przez nią przedostać tam, gdzie tylko chciał. Na początku nad tym nie panował. Wystarczyło tylko to, żeby go odrobinę poniosło, a jego ciało zaczynało się ulatniać, a wszystko wyglądało niczym dym sączący się z niedopalonego papierosa, niczym para powstająca z zimnej wody wylanej na rozgrzany asfalt, jak mgła nad jeziorem w księżycową noc. Rozpływały się jego dłonie, włosy... W sumie, nie wiele się zmieniło, z czasem tylko nauczył się przy okazji poddawać temu działaniu swoje ubrania. Teraz to kontroluje. Zmienia się w dym kiedy tylko chce, w tą dziwną kształtną mgłę. Ulatnia się, przemieszcza, wychodzi z siebie i staje obok. Szkoda tylko, że ostatnią sztuczkę postanowił kompletnie olać i zaniedbać, kiedy zaczęto się nim interesować. W końcu z takimi zdolnościami tak łatwo gdzieś wtargnąć, tak łatwo zdobyć informacje.

Ten jednak wolał działać na swoją rękę i wylądował tutaj. Jego szare oczy wpatrują się w plac zabaw po drugiej stronie ulicy, w kolorowaną skórę klientów, drzewa w parku. Jego wytatuowane ciało nie ma zamiaru mieszać się w żadne konflikty z całych sił, czując się nieswojo nawet w miejscu, które niegdyś zwykł nazywać domem.

Poza tym, całą resztę można wyliczyć na palcach: kawa, papierosy, ukochane auto, dachy wysokich budynków nocą, siostrzeniec, karmienie kaczek w parku, dziecinne zagrywki, niewyparzony język, talent do pakowania się tam gdzie nie trzeba i oczywiście czysta ciekawość. W końcu to narwaniec mimo wszystko.

___

Miałam wrócić z Foxy, ale stanęło na tym wariacie.

Kartę pewnie jeszcze będę jakoś doprowadzała do stanu wymagalności z czasem, bo nie ukrywam, że mimo wszystkich starań mam konkretne wątpliwości co do jej jakości. Naprawdę

Wybaczcie mi ten fakt. Wyciągam postać, którą trzymałam tylko dla siebie okropny szmat czasu.

Mordka tego Pana to Stephen James

Jestem chętna na wszystkie wątki i ewentualne powiązania, także do dzieła! Czy coś.

Cześć.